Željko Joksimović (Biografija)

Željko Žeksi Joksimović je rođen 20. aprila 1972. godine u Beogradu. Odrastao je u Valjevu sa roditeljima koji potiču iz srednjeg staleža, majkom- crnogorkom iz Bijelog Polja i ocem- srbijancem sa Uba, kod Valjeva. Vjeruje u Boga, kršten je sa deset godina, i kada osjeti potrebu za duhovnim smirenjem odlazi u crkvu. Još od malih nogu Željko se uputio muzičkim vodama, svakodnevno svirajući harmoniku, koju mu je otac kupio. Završio je Valjevsku gimnaziju- filozofski smjer jer mu jezici, kao i instrumenti, jako dobro idu. Već kao srednjoškolac osnovao je svoj bend i uskoro postao najpopularniji momak na valjevskom korzou. Kao odličan harmonikaš 1984. godine u Parizu, glavnom gradu Francuske, u zemlji gdje je harmonika nacionalni insrtument- osvaja značajnu nagradu “Prva harmonika Evrope”. Kada je imao dvadestet i jednu godinu odlazi u Beograd, gdje kao odličan student završava Fakultet Muzičkih Umetnosti. Joksimović se veoma mlad oženio svojom ljubavi iz školskih dana, od koje se kasnije razveo i sa kojom ima kćerku Minu. Željko je danas jedan od rijetkih kantautora pop muzike, muzičar koji se može pohvaliti poznavanjem instrumentalne tehnike sviranja na čak jedanaest instrumenata (harmonika, klavir, bas, klasićna, ritam gitara, frula, saksofon, bubnjevi, sve vrste udaraljki…). Svoju više nego uspješnu “festivalsku” karijeru započeo je 1993. godine, nargradom za kompoziciju zabavne muzike na festivalu “Beogradsko proljeće”. Isti uspjeh je ponovio 1996. i 1997. godine, a zatim je usljedilo i izadavanje Žeksijevog debi albuma, koji je prošao ne opaženo, pa zbog toga mnogi ni neznaju za njegovo postojanje. Album je izašao 1997. godine u izdanju Pgp-Rts-a. Pored zabavne muzike Žeksi se, kao kompozitor, oprovao i u ostalim muzičkim žanrovima: narodnoj, starogradskoj i primenjenoj muzici. Njegova kompozicija “Zvone tambure” osvojila je prvu nagradu na festivalu “Zlatna tamburica”, 2000. godine u Novom Sadu. U oblasti primjenjene muzike više puta je nagrađivan za autorski rad u pozorišnim predstavama “Mandragola”, “Ljubinko i Desanka”, “Rob ljubavi”, “Pješice”, “Nemam da platim, neću da platim”…1998. godine osvaja nagrade FIDOF-a i SOKOJ-a na festivalu “Pjesma Mediterana” u Budvi, za interpretaciju numere “Pjesme sirena”. Sa istom numerom sljedeće godine nastupa na festivalima u Bjelorusiji i osvaja dve važne internacionalne nagrade: “Grand Prix” u Mogiljovu i “Grand Prix” u Vitjebsku. 2000. godine Žeksi potpisuje ugovor za Srbijansku najprestižniju diskografsku kuću “City records” i to ga na velika vrata uvodi u tamošnji šou biznis. Izdaje svoj drugi album, na kome se pored već spomenute, “Pjesme sirena”, nalaze i odlične numere “Habanera”, “Samo ti”, “7 godina”, “Amajlija”… Spotovima za pjesme “7 godina” i “Amajlija”, Željko svojim “glasom i stasom” osvaja simpatije mnogih i postaje veoma popularan. Pored toga sto je postao najprodavaniji pjevač izdavačke kuće “City records”, osvaja i titulu pjevača godine na sve tri najznačajnije jugoslovenske manifestacije: “Oskar popularnosti”, “YU dani estrade”, “Zlatni melos”. Istovremeno, promovišući svoj album, pravi pjesme za albume Cece Slavković, Romane, Leontine, Koktel Benda… U maju 2001. godine uspjeh nastavlja drugim, još boljim albumom; prvi album u srbiji koji nosi oznaku DDD (sniman, miksovan i masterizovan u digitalnoj tehnologiji). Za prvi spot sa ovog albuma izabrana je pjesma “Rintam”, ali je zanimljivo da se, istovremeno, publici najviše dopala pjesma “Vreteno”, koja postala najveći hit u posljednjih par godina. Najviše zahvaljujući pjesmi “Vreteno”, ali i ostalim izvršnim pjesmama sa ovog izdanja: “Rintam”, zatim duet sa Harisom Džinovićem- “Šta će meni više od toga”, “Gadura”, “Petak na subotu”, Žeksi postaje najpopularniji srpski pjevač. Sredinom jula 2002. godine, u izdanju “City records”-a, izašao je Žeksijev četvrti po redu studijski album- “111”. Pjesmama: “Varnice”, “K'o da ne postojim”, “Karavan”, “Drska ženo plava”…Zeljko Joksimović još jednom potvrđuje da je pjevač broj 1 na ovim prostorima.